Na omzwervingen en tijdreizingen, landt Hüseyin Umaysiz voor nu, voor even, in Berlijn. In een burcht-achtig gemetseld schip met hoge, zware deuren in stadsdeel Treptow.
Treptow – van de Treptoewer Triptiek (ok, die bestaat niet. Maar een stuk stad met zo’n naam verdient een Triptiek. Met sierlijke details, handgeschilderd. Olieverf. Sterren, druppels, mystiek. Zorgvuldig beschermd in een schemerige ruimte waar de temperatuur constant is, de luchtvochtigheid optimaal. Iets gebroeders van Eyck-achtigs. Donker en licht. Dat past zo’n gebied. En natuurlijk: er is dat beroemd-achtig park. Dat is ook al goed. Het is een begin. Maar een triptiek, dat is van een andere orde, niet?)
Binnen de muren van het rijzige gebouw: een zware tafel. Veel hout, middeleeuws. Door toortsen verlicht. Hüseyin tast in zijn tas, diept op een pot en houdt hem tegen het licht. Te potte: een blob, een gist, een voedende kracht.
De deksel draait. De pot herademt. Gulzige teugen lucht. Berlijnse lucht, subtiel Treptoewisch van samenstelling. Een beetje water en bloem erbij en de gist zal gaan groeien. Bovenzinnelijk snel. En zo ook vergaat het Hüseyin: een beetje tijd en ruimte, een beetje samenwerken met Christoph De Boeck en weer ontstaat er een subtiele laag Gist en Davul.
Hüseyin’s residentie in Treptow (in Flutgraben, een ruimte voor en door kunstenaars) duurt van 17 tot 25 mei. In juni komt hij daar terug. Maar daar komen we nog op terug.