Een mountainbike denk ik. Ze lijkt me geen type voor een elektrische fiets. Het zal niet zo zijn dat de route langs het (oude) ijzeren gordijn zich voor je uitstrekt als een gravel-kleurig pad met witte lijntjes in het midden en af en toe zo’n dikke tekening van een fiets.
Een mountainbike. Bungelend aan het stuur een tas in de vorm van een koeltasje, zoals je ze weleens krijgt bij de supermarkt bij aankoop van een sixpack bier. Een tas met een raampje waar de lens van een camera doorheen steekt. Lekker ouderwets klinkt dat, een camera in een tas. Spionage-achtig. Regenjas en plaksnor.
Paulien gaat in etappes het gordijn langsfietsen. Het hele gordijn, dus van Finland naar Bulgarije. Finland bouwt haar stuk opnieuw. Of het precies op dezelfde plek komt als het oude weet ik niet. Een leuk feitje misschien. Iets van een andere orde, maar ook geschiedenis: in de Engelse theaters heet dat dikke stevige gordijn vooraan het podium al eeuwen Iron Curtain. Finse gordijnen heten ook stevig te zijn. Lekker dik en daardoor lichtverduisterend tot de max.
Paulines tocht begint op 9 mei. Ze doet de hele Fins-Russische grens. Op 13 juli keert ze terug.