Stel dat clowns de hoogste posities ter wereld zouden bekleden. Stel. En dat die clowns de verantwoordelijkheid zouden dragen over de loop van vele levens – als niet alle – op aard. Dat ze de loop van de geschiedenis grondig zouden beïnvloeden.
Je kan dystopische gevoelens koesteren als het aankomt op de combinatie van clowns en gebeurtenissen op mondiale schaal. Maar Salomé Mooij toont iets anders. Ze ziet mogelijkheden, steekt de rode neuzen bij elkaar. Salomé beziet de clown met een zachte blik en toont een oprechte figuur. Iemand die niet kan liegen. Die zich laat kennen, geen spelletjes speelt, maar simpelweg voortdurend faalt. Ze haakt de potentie van de clown positief in en vraagt: wat kan de clown op dit moment betekenen voor de wereld?
En dus organiseert Salomé Mooij ontmoetingen tussen clowns, nu, in september. Later nog, gaat ze hen samenbrengen tijdens een tweedaags symposium, dat wordt afgesloten met een vier uur durende clownsvergadering – te volgen via een live-verbinding. En uit dat alles ontstaat een doorreizend archief, een bron van grap, grol en frisse slimheid.